Van vonk naar vorm

Waarom worden veel plannen, procedures, producten en projecten slepende kwesties, energielekken en hoofdpijndossiers? Waarom lukt het niet om bepaalde ideeën tot leven te wekken? Simpelweg, omdat het leven er niet in zit. De meeste ideeën zijn op voorhand niet levensvatbaar.

Wachten is niet het sterkste punt van de moderne mens. Wat is de waarde van wachten? We wachten op weten, op richtinggevende signalen. Wat heb ik te doen? Wat vraagt het leven van ons? Het is de kraamkamer van wezenlijke inzichten en onverwachte oplossingen.

Over de realisatiefase zijn we doorgaans chronisch optimistisch, omdat we met onze vonken-bril naar de uitvoering kijken. Dat mondt uit in onrealistische planningen, te krappe budgetten en te weinig menskracht. Dag in dag uit zien we de ellende die hieruit voortkomt. Zet je roze bril af!

We weten dat er in de beweging van inspiratie naar realisatie vroeg of laat gedoe ontstaat. Maak alles waar je tegenaan loopt onderdeel van het creatieproces. Reflectie in actie zet de boel altijd weer in beweging. Zo voorkom je dat je project op het kerkhof van de onvoltooide ideeën terechtkomt.

Co-creatie verlamt teams en projecten als de democratisering van creativiteit doorschiet: iedereen moet aangehaakt worden, mag meedenken en zijn zegje doen om tot een gedragen proces te komen. Helaas is stroperigheid het resultaat van dit gelijkheidsprincipe. Ga op zoek naar de fire keeper.

Het is belangrijk om te beseffen dat alles wat we maken een tijdelijke functie heeft. Het is nutteloos om vast te houden aan dingen die hun functie hebben verloren. Uit gewoonte en gehechtheid kunnen we ze moeilijk loslaten. Maar die gestolde vormen gaan onze creativiteit in de weg zitten.