Moeilijke tijden meemaken. Het niet meer weten. Alles geven totdat je alleen nog maar kunt opgeven. Waarom lukt het nou niet? Hoe moet je de weerstand lezen? Volharden of je verlies nemen?
Ik geef niet makkelijk op. Volhouden zit in mijn vezels. Zeker als het gaat om zaken waarin ik geloof. Het volgen van je hart is echter geen garantie voor een wrijvingsloze wedstrijd. Prietpraat over flow vind ik buitengewoon misleidend. Opzouten met het esoterisch gewauwel! Het is ook gewoon hard werken.
De bijsluiter van het buffelen bevat wel een schadelijke bijwerking: doelfixatie. Je vastbijten in iets belangrijks kan leiden tot blikvernauwing. Deze fixatie heeft nadelige gevolgen. Streep de verschijnselen maar aan die je herkent:
• Je staart je blind op (on)mogelijkheden
• Je beweeglijkheid en speelsheid nemen af
• Je begint je benauwd en krampachtig te voelen
• Je verbinding met de oorspronkelijke bedoeling gaat verloren
• Je raakt moe en moedeloos
• Je verliest het zicht op het grotere geheel
• Je creativiteit blokkeert
• Je contact met anderen verschraalt
• Je irritatie en frustratie nemen de overhand
• Je probeert maar wat
• Je geeft jezelf of anderen de schuld
• Je wordt overvallen door paniek
Dit is het verbeten gezicht van doelfixatie. Let’s face it.
Focus is de gezonde variant van volharding. Het is doelgericht, maar je ademt, anticipeert, improviseert, reflecteert, communiceert, vloekt, vraagt hulp en vaart verder. Het is dus de kunst om de beweging van fixatie naar focus te maken. Hoe doe je dat?
Doelfixatie betekent dat je er met je neus te dicht opzit en jezelf hebt geïsoleerd. Neem dus afstand en maak contact. Dan kun je weer gaan zien wat er aan de orde is en wat je te doen hebt. Deel met anderen hoe jouw/jullie fixatie eruitziet. Geef dit in verbondenheid even alle ruimte en je zult zien dat de benauwdheid vanzelf verdwijnt en focus verschijnt. Sorry voor dit esoterische gewauwel…
Moeilijke tijden meemaken. Het niet meer weten. Alles geven totdat je alleen nog maar kunt opgeven. Waarom lukt het nou niet? Hoe moet je de weerstand lezen? Volharden of je verlies nemen?
Ik geef niet makkelijk op. Volhouden zit in mijn vezels. Zeker als het gaat om zaken waarin ik geloof. Het volgen van je hart is echter geen garantie voor een wrijvingsloze wedstrijd. Prietpraat over flow vind ik buitengewoon misleidend. Opzouten met het esoterisch gewauwel! Het is ook gewoon hard werken.
De bijsluiter van het buffelen bevat wel een schadelijke bijwerking: doelfixatie. Je vastbijten in iets belangrijks kan leiden tot blikvernauwing. Deze fixatie heeft nadelige gevolgen. Streep de verschijnselen maar aan die je herkent:
• Je staart je blind op (on)mogelijkheden
• Je beweeglijkheid en speelsheid nemen af
• Je begint je benauwd en krampachtig te voelen
• Je verbinding met de oorspronkelijke bedoeling gaat verloren
• Je raakt moe en moedeloos
• Je verliest het zicht op het grotere geheel
• Je creativiteit blokkeert
• Je contact met anderen verschraalt
• Je irritatie en frustratie nemen de overhand
• Je probeert maar wat
• Je geeft jezelf of anderen de schuld
• Je wordt overvallen door paniek
Dit is het verbeten gezicht van doelfixatie. Let’s face it.
Focus is de gezonde variant van volharding. Het is doelgericht, maar je ademt, anticipeert, improviseert, reflecteert, communiceert, vloekt, vraagt hulp en vaart verder. Het is dus de kunst om de beweging van fixatie naar focus te maken. Hoe doe je dat?
Doelfixatie betekent dat je er met je neus te dicht opzit en jezelf hebt geïsoleerd. Neem dus afstand en maak contact. Dan kun je weer gaan zien wat er aan de orde is en wat je te doen hebt. Deel met anderen hoe jouw/jullie fixatie eruitziet. Geef dit in verbondenheid even alle ruimte en je zult zien dat de benauwdheid vanzelf verdwijnt en focus verschijnt. Sorry voor dit esoterische gewauwel…