Tik het woord ‘creativiteit’ in op Google en zoek naar afbeeldingen. Je stuit dan op een collectieve dwaling. Vrijwel alle illustraties bevatten hersenen en lampen. Het brein wordt gezien als de ideeënfabriek waar de nodige eurekalampjes gaan branden. Maar creativiteit is helemaal geen hoofdzaak, maar in wezen heel lichamelijk.
Ken jij de lichamelijke sensaties die horen bij het wezen van het scheppende proces? In Nietzsche vind je een verrassende medestander. Hij getuigt in zijn late werk Ecce Homo over zijn ervaringen rond inspirerende ingevingen*: “Het is een vervoering, waarvan de enorme spanning zich af en toe in een tranenvloed ontlaadt, en waarbij je onwillekeurig nu eens voorwaarts stormt, dan weer de pas inhoudt; een volkomen buiten-jezelf-zijn met het scherpst mogelijke besef van talloze fijne huiveringen en rillingen tot in je tenen.”
Het is niet gek dat we binnen onze ontlichaamde organisaties moeite hebben met de lichamelijkheid van creativiteit. Het hoofd regeert en daarom organiseren we de zoveelste BRAINstorm, waarvan bewezen is dat ze weinig effectief is. Hoe komen we af van deze mentale manie? Wil je een eerlijk antwoord? Op organisatieniveau lichamelijkheid introduceren ligt lastig, want de tegenkrachten zijn groot.
Op persoonlijk niveau kun je meteen aan de slag: wees je bewust van de overactiviteit van je hoofd en verleg je aandacht naar je lichaam. Mijn ervaring is dat dagelijks een half uurtje fysieke meditatie, zoals yoga of Tai Chi, wonderen doet.
*Uit ‘Intuitie, leer erop vertrouwen’ door Gerald Traufette
Tik het woord ‘creativiteit’ in op Google en zoek naar afbeeldingen. Je stuit dan op een collectieve dwaling. Vrijwel alle illustraties bevatten hersenen en lampen. Het brein wordt gezien als de ideeënfabriek waar de nodige eurekalampjes gaan branden. Maar creativiteit is helemaal geen hoofdzaak, maar in wezen heel lichamelijk.
Ken jij de lichamelijke sensaties die horen bij het wezen van het scheppende proces? In Nietzsche vind je een verrassende medestander. Hij getuigt in zijn late werk Ecce Homo over zijn ervaringen rond inspirerende ingevingen*: “Het is een vervoering, waarvan de enorme spanning zich af en toe in een tranenvloed ontlaadt, en waarbij je onwillekeurig nu eens voorwaarts stormt, dan weer de pas inhoudt; een volkomen buiten-jezelf-zijn met het scherpst mogelijke besef van talloze fijne huiveringen en rillingen tot in je tenen.”
Het is niet gek dat we binnen onze ontlichaamde organisaties moeite hebben met de lichamelijkheid van creativiteit. Het hoofd regeert en daarom organiseren we de zoveelste BRAINstorm, waarvan bewezen is dat ze weinig effectief is. Hoe komen we af van deze mentale manie? Wil je een eerlijk antwoord? Op organisatieniveau lichamelijkheid introduceren ligt lastig, want de tegenkrachten zijn groot.
Op persoonlijk niveau kun je meteen aan de slag: wees je bewust van de overactiviteit van je hoofd en verleg je aandacht naar je lichaam. Mijn ervaring is dat dagelijks een half uurtje fysieke meditatie, zoals yoga of Tai Chi, wonderen doet.
*Uit ‘Intuitie, leer erop vertrouwen’ door Gerald Traufette